این ترکیبات روی اتم کربن مجاور کربوکسیل، دارای گروه آمینو_NH₂  هستند. ساده ترین آن ها آمینو اکسید اسید یا گلیسین است. آمینو اسید ها خواص اسیدی و قلیایی دارند.

H₂N_CH₂_COOH

آمینو اسید ها واحدهای سازنده ی پپتیدها و پروتیین ها می باشند. حدود 20 نوع آمینو اسید در طبیعت شناخته شده اند.

آمینو اسید ها بر مبنای ساختار شیمیایی به چند دسته تقسیم می شوند:

1. α آمینو اسید های آلیفاتیک، بدون اتم ناجور، مانند گلیکوکول، α آلاتین، لویسین و لیزولویسین.
2. α آمینو اسیدهای آلیفاتیک، اکسیژن دار، مانند هوموسرین، سرین و پانتونین.
3. α آمینو اسیدهای آلیفاتیک گوگردار، مانند سیستین، متیونین و لانتیونین
4. α آمینو اسیدها با بنیان آروماتیک، مانند فنیل آلانین، تیروزین و تریپتوفان.
5. آمینو اسیدهای قلیایی، مانند لیسین، اورنیتین و هیستیدین.
6. آمینو اسیدهای اسیدی، مانند گلوتامینیک اسید، α آمینو آدیپیک اسید.
7. ایمینو اسیدهای حلقویف مانند پرولین و هیدروکسی پرولین.
8. آمینو اسیدهایی که در مکان های بتا، گاما و امگا دارای گروه آمینو هستند. مثل بتا آلانین و بتالیسین.

شناسایی: از واکنش آمینو اسیدها با دی نیتروفلوئور بنزن، مشتقات زرد رنگ دی نیتروفنیل حاصل می شود که در تعیین ساختار و شناسایی آمینو اسیدها نقش عمده ای به عهده دارند. امروزه مهم ترینروش های تجزیه برای شناسایی آمینو اسیدها، کروماتوگرافی کاغذی، کروماتوگرافی لایه ی نازک و بالاخره کروماتوگرافی ستونی می باشد. به وسیله ی ستون های مبادله گر یونی می توان به طورخودکار، آمینو اسیدهای پروتئین را جدا و به طور کمی تعیین کرد. کروماتوگرافی کاغذی آمینو اسیدها را با روش های یک بعدی یا دو بعدی انجام می دهند. پس از ظهورکروماتوگرام با نینهیدرین Ninhydrin، شناسایی کیفی . کمی آنها امکانپذیر می گردد. علاوه بر واکنش های رنگی نینهیدرین و فولینس،واکنش های ویژه ی دیگری برای شناسایی هریک از آمینو اسیدها وجود دارد. جداسازی آمینو اسیدها از پروتئین ها، به روش هیدرولیز، توسط اسیدها و قلیاها انجام می گیرد.

تهیه: روش های عمده جهت تهیه ی آمینو اسیدها عبارتند از:

1. سنتز اشترکر: از واکنش آمونیاک و سیانید با آلدهید ، آمینونیتریل به دست می آید که پس از صابونی کردن به آمینو اسید آلانین تبدیل می شود.
2. از واکنش بین اسیدهای کربوکسیلی هالوژن دار با آمونیاک، آمینو اسید تولید می شود.
3. سنتز ارلن مایر: در این روش برای تهیه ی آمینو اسیدها از هیپوریک اسید و آلدهید استفاده می شود.
4. سنتز آمینومالون استر: در این روش برای تهیه ی آمینو اسیدها از استامینومالون استر و یک ترکیب هالوژن دار بهره می گیرند.

اهمیت فیزیولوژیکی آمینو اسیدها: در بدن موجودات زنده، وجود ده آمینو اسید اهمیت حیاتی دارد که آن ها را آمینو اسیدهای ضروری می نامند. این آمینو اسیدها عبارتند از:

والین، لویسین، ایزولویسین، ترئونین، هیستیدین، فنیل آلانین، تریپتوفان، لیسین و آرگینین. بدن انسان و سایر حیوانات پستاندارقادر به سنتز این آمینو اسیدها نیستند، از این لحاظ آن ها فقط با مواد غذایی مناسب وارد بدن می شوند. طبق تحقیقات داکین، آمینو اسیدها را می توان بر حسب تبدیل فیزیولوژیکی آن ها به سه دسته تقسیم کرد:

1. آمینو اسیدهایی که قند ساز هستند. مانند: گلیکوکول و آلانین.
2. آمینو اسیدهایی که استون ساز هستند. مانند: لویسین و تیروزین.
3. آمینو اسیدهایی که نه قندسازند و نه استون ساز. مانند: تریپتوفان.

یک فرد سالم روزانه در حدود یک گرم آمینو اسید را از راه ادرار دفع می نماید و دفع بیشتر آن نشان دهنده ی یکی از بیماری های کبدی، مسمومیت، جراحت و یا بیماری های دیگر است. آمینو اسیدهای مختلف را در پزشکی به عنوان تقویت کننده به کار می برند.